Polskie żeglarstwo ma swoje początki na Pacyfiku! Jak to możliwe? Otóż, pierwszymi adeptami żeglarstwa byli harcerze z drużyny pod komendą Antoniego Gregorkiewicza założonej we Władywostoku w 1917 roku. „Pierwsza Polska Drużyna Harcerska” im. Tadeusza Kościuszki, skupiała około 80 dziewcząt i chłopców(1). Pływali na niewielkich szalupach i chińskich dżonkach. Nie ma przesady w porównaniu losów tych dzieci do „Odysei”. Ich powrót do kraju po odzyskaniu niepodległości jest historią wartą pamięci. Spis treściPoczątki polskiego żeglarstwa na Dalekim WschodzieEwakuacja do Polski po odzyskaniu niepodległościPomoc JaponiiPodróż do Polski – trzy grupy Dzieci Syberyjskich wracają do krajuKalendarium podróży Dzieci Syberyjskich z Władywostoku do PolskiHufiec Syberyjski na wybrzeżach BałtykuDalsze losy żeglarzy z SyberiiRejs morski dla młodzieży po Zatoce Gdańskiej Początki polskiego żeglarstwa na Dalekim Wschodzie Losy polskich dzieci na Dalekim Wschodzie były szczególnie dramatyczne – w rejonie Władywostoku żyło w skrajnie ciężkich warunkach około 5 tysięcy dzieci z rodzin przesiedleńców, budowniczych Kolei Transsyberyjskiej i Sybiraków(2). Z zadaniem walki z groźbą epidemii w listopadzie 1918 roku do Władywostoku przybył dr Józef Jakóbkiewicz – polski lekarz i działacz społeczny. Jako naczelny lekarz sanitarny starał się dotrzeć do jak największej liczby błąkających się w tym rejonie dzieci i zapewnić im bezpieczeństwo(3). Z jego pomocą działalność harcerska szybko się rozwijała, aż założona rok wcześniej niewielka drużyna przerodziła się w pierwszy polski harcerski hufiec o profilu żeglarskim, nazwany „Hufcem Syberyjskim”. Z pomocą znajomych Japończyków harcerze uczyli się pływania i wiosłowania, a potem żeglowania na szalupach i dżonkach. Pierwszy letni obóz żeglarski zorganizowano na Wyspie Rosyjskiej, leżącej pod Władywostokiem. W ciągu dwóch lat żeglarskie szkolenia, które prowadzono w tym miejscu, przeszło kilkaset osób. Harcerze pływali po wodach Zatoki Amurskiej na trzech dziesięcio-wiosłowych szalupach. Jedna z nich – o nazwie „Fala” – nosiła żagle lugrowe(3). Władywostok to miasto w Rosji, położone na wschodnim wybrzeżu Azji, ponad 7000 km od Polski. Końcowy punkt Kolei Transsyberyjskiej(7). Chcesz rozpocząć swoją własną przygodę z żeglarstwem morskim? Zapraszamy na zapoznawczy rejs morski dla młodzieży po Zatoce Gdańskiej. Dołącz do Szkoły Żeglarstwa PuntoVita Najbardziej polecane obozy, kursy, rejsy oraz szkolenia żeglarskie dla młodzieży, dzieci i dorosłych na Mazurach, Bałtyku, Atlantyku, w Chorwacji oraz Hiszpanii. Oferta żeglarska 2022 → Zarezerwuj już teraz! Ewakuacja do Polski po odzyskaniu niepodległości Po zakończeniu I Wojny Światowej dr Józef Jakóbkiewicz zaangażował się w działalność Polskiego Komitetu Ratunkowego Dzieci Dalekiego Wschodu, który miał na celu pomoc polskim dzieciom na dalekim wschodzie oraz ich stopniową ewakuację do ojczyzny. Założycielką i kierowniczką tej organizacji była Anna Bielkiewicz – nauczycielka i działaczka społeczna. W efekcie działań Komitetu w latach 1919–1922 wywieziono z ogarniętej wojną domową i rewolucją Rosji 877 dzieci i 93 dorosłych do upragnionej Polski. Pod koniec działalności Komitetu we Władywostoku część z nich przewieziono koleją przez terytorium Rosji, jednak większość dzieci, dzięki pomocy Japonii oraz Polonii Amerykańskiej, stopniowo przetransportowano przez Japonię, USA i Anglię(4). Komitet działał dla ratowania dzieci polskich będących w tragicznej sytuacji – osieroconych lub oderwanych od rodzin, zrozpaczonych, wygłodzonych, bez ubrań umożliwiających przetrwanie mrozów, często chorych na choroby zakaźne. Były to również dzieci rodziców, którzy ze względu na własną sytuację materialną i ogólną sytuację w Rosji, nie mogli im zapewnić warunków do życia. Mieli nadzieję, że przynajmniej one wrócą do oddalonej o tysiące kilometrów wymarzonej ojczyzny. Taki właśnie był główny cel Komitetu. „Dzieci Syberyjskie” – jak nazywano je później w Polsce – nie wyruszyły na tę wyprawę dla przygody. Był to da nich jedyny sposób na ocalenie od wojny, głodu i chorób. Józef Jakóbkiewicz (1892-1953) – polski lekarz i działacz społeczny, organizator i komendant Hufca Syberyjskiego. Jedna z niewielu fotografii, pochodzi ze zbiorów Dariusza Szczecina(8). Wykorzystano za zgodą autora. Pomoc Japonii Dzięki staraniom Anny Bielkiewicz, wsparcia w ewakuacji dzieci udzieliło cesarstwo Japonii, którego oddziały ekspedycyjne stacjonowały wówczas na Syberii, wspomagając walkę z bolszewikami. Razem z nimi na terenie Rosji rozmieszczone były placówki Japońskiego Czerwonego Krzyża. Rzeczywista pomoc Japonii znacznie przekroczyła pierwotne deklaracje – statki japońskiej Marynarki Handlowej przewiozły z Władywostoku na terytorium Japonii znacznie więcej dzieci niż początkowo zakładano. Były one goszczone w Tokio i Osace z wielką troską o ich zdrowie i samopoczucie. Było to bezpośrednią zasługą starań Anny Bielkiewicz, która w czerwcu 1920 roku wyjechała do Tokio, aby zdobyć pomoc ze strony cesarstwa Japonii(4). Polscy opiekunowie, w tym dr Józef Jakóbkiewicz, starali się przybliżyć gościnnym Japończykom dzieje Polski i losy małych Polaków – przez 10 miesięcy wydawano nawet ilustrowane czasopismo „Echo Dalekiego Wschodu” w trzech językach (polskim, japońskim i angielskim), opisywano też historię Polski w języku japońskim i zamieszczano w japońskich czasopismach przetłumaczone polskie opowiadania(4). Jednodniówka „Echo Dalekiego Wschodu” redagowana przez Annę Bielkiewicz. Egzemplarze z 1924 i 1929 roku udostępniane w wersji cyfrowej przez Bibliotekę Narodową. Dzięki nim przetrwała historia prawadziwej odysei blisko tysiąca polskich dzieci – pierwszych małych żeglarzy i żeglarek, którzy przez dwa lata wracali do swojego kraju przez trzy oceany. Podróż do Polski – trzy grupy Dzieci Syberyjskich wracają do kraju Po odzyskaniu zdrowia, pierwsza grupa młodych polskich żeglarzy z Władywostoku, licząca 370 dzieci, wyruszyła z Tokio w dalszą podróż do Polski drogą morską przez Stany Zjednoczone i Anglię. Grupa „amerykańska” dostała się do Polski dopiero na przełomie lutego i marca 1922 r., płynąc najpierw do Bremy (Niemcy) a następnie jadąc koleją do Poznania. Po rozlokowaniu w Ameryce (Minneapolis) pierwszej grupy, dr Jakóbkiewicz wrócił do Japonii, aby zorganizować podróż kolejnej grupy. Japoński Czerwony Krzyż przeznaczył środki na przewóz kolejnych 400 dzieci – tym razem już bezpośrednio do Gdańska. Hufiec Syberyjski wrócił do kraju na pokładzie dwóch japońskich statków, przemierzając po drodze Ocean Indyjski, Kanał Sueski, Morze Śródziemne i Morze Północne(4). Ostatnia grupa młodych repatriantów z Syberii, licząca 117 dzieci przybyła do Polski razem z Anną Bielkiewicz dopiero w 1922 roku uruchomioną wówczas koleją. Podróż przez Syberię, Ural i Moskwę trwała kilka tygodni. W swoich wspomnieniach Anna Bielkiewicz pisała[5]: „W okolicy Irkucka i Krasnojarska było około 50 stopni mrozu, szyby w oknach całkowicie zamarzły, ale w wagonach było ciepło. […] Kiedy dojechaliśmy do granicy, wszyscy ze wzruszeniem ujrzeliśmy polskie sztandary i polskich żołnierzy. Przybyliśmy na rodzinną ziemię, a starsze dzieci popłakały się ze wzruszenia.” Ostatnia grupa dzieci przybyłych z Władywostoku została przywitana na polskiej granicy przez J. Jakóbkiewicza, który jakiś czas wcześniej przybył do kraju wraz z grupą sprowadzoną drogą morską. Dzieci miały już nowe miejsce pobytu w od niedawana polskim Wejherowie[5]. Przeżyj najlepsze wakacje 2022! Najbardziej polecane obozy, kursy, rejsy oraz szkolenia żeglarskie dla młodzieży, dzieci i dorosłych na Mazurach, Bałtyku, Atlantyku, w Chorwacji oraz Hiszpanii. Zobacz ofertę → Zarezerwuj, nie zwlekaj! Kalendarium podróży Dzieci Syberyjskich z Władywostoku do Polski Odyseja dzieci Syberyjskich trwała trzy lata. Z ogarniętej anarchią i wojna domową Rosji większość została ewakuowane do Japonii, skąd część popłynęła przez Amerykę, a część bezpośrednio do Europy. Tylko niewielka, ostatnia grupa wróciła drogą lądową. listopad 1917 – Antoni Gregorkiewicz zakłada we Władywostoku „Pierwszą Polską Drużynę Harcerską” im. Tadeusza Kościuszki (ok. 80 dziewcząt i chłopców) listopad 1918 – do Władywostoku przyjeżdża dr Józef Jakóbkiewicz wrzesień 1919 – z inicjatywy Anny Bielkiewicz we Władywostoku powstaje Polski Komitet Ratunkowy Dzieci Dalekiego Wschodu, dr Józef Jakóbkiewicz zostaje jego wiceprezesem czerwiec 1920 – Anny Bielkiewicz zdobywa pomoc Ministerstwa Obrony i Ministerstwa Spraw Zagranicznych Japonii oraz Japońskiego Czerwonego Krzyża 1920/21 – około połowę dzieci wysłano z Syberii do Tokio 1920 – 6 transportów (370 dzieci) wysłane z Tokio do Ameryki luty 1922 – statek „Princessa Matojka” przywozi dzieci z Ameryki do portu w Bremie marzec 1922 – grupa „amerykańska” licząca 370 dzieci dociera koleją do Polski kwiecień (?) 1922 – kolejne 4 grupy dzieci z Syberii wysłano do Osaki w Japonii koniec lata 1922 – grupa „japońska” z Osaki wyrusza bezpośrednio z Japonii do Polski (przez Ocean Indyjski, Kanał Sueski, Morze Śródziemne, Morze Północne) wrzesień, listopad 1922 – 200 dzieci z Japonii na okrętach „Katori Maru” i „Atsuta Maru” przybywają do Londynu listopad 1922 – 200 dzieci z Japonii na okręcie „Atsuta Maru” przybywają do Londynu, następnie statkami „United Baltic Corporation” do Gdańska styczeń 1923 – ośrodek w Wejherowie przyjmuje pierwsze dzieci styczeń 1923 – ostatnia grupa dzieci 120 wyrusza Koleją Transsyberyjską wraz z Anną Bielkiewicz do Polski przez Syberię, Ural i Moskwę koniec lutego 1923 – ostatnia grupa przekracza polską granicę na przejściu w Stołpcach – dzieci kierowane są prosto do ośrodka w Wejherowie Orientacyjny przebieg podróży Hufca Syberyjskiego z Władywostoku do Polski w latach 1920-1923. Trzema różnymi drogami 877 dzieci i 93 dorosłych zostało ewakuowanych z głębi Rosji Radzieckiej do odradzającej się Polski. Hufiec Syberyjski na wybrzeżach Bałtyku Losy „Dzieci Syberyjskich” po powrocie do Polski toczyły się bardzo różnie. Trafiały do wielu ośrodków na terenie całego kraju, które w wielu wypadkach nie były w stanie zapewnić warunków życia dla tak dużej grupy dzieci. Z tego powodu Komitet zorganizował dla nich specjalny ośrodek w Wejherowie. Po powrocie do kraju Anna Bielkiewicz i dr Józef Jakóbkiewicz wznowili wydawanie pisma „Echa Dalekiego Wschodu”, w której opisywali wydarzenia z przeszłości i starali się różnymi sposobami informować społeczeństwo o historii swoich podopiecznych, budząc zainteresowanie ich losem. Niekiedy dzieci te nie mały łatwego życia w kraju, do którego z taki trudem zmierzały. Zdarzało się, że kolega w szkole nie chciał siedzieć w ławce z „obdartym Ruskiem”, a nauczycieli nazywał dzieci syberyjskie „bolszewikami” i „czerwoną zarazą”(2). Hufiec Syberyjski nie zrezygnował ze swoich żeglarskich ambicji i pod kierownictwem dr Józefa Jakóbkiewicza kontynuował działalność na Półwyspie Helskim. Już w 1924 r. zorganizowano obóz wędrowny – harcerze szli z Wejherowa przez Puck aż do Helu. Wtedy postanowiono organizować na Helu coroczne obozy morskie. Komendantem tych obozów ponownie był Antoni Gregorkiewicz(9). W latach 1924 – 1928 prowadził obozy nadmorskie, na których rocznie przebywało około 300 osób. Podobnie jak kilka lat wcześniej we Władywostoku, tak i nad polskim wybrzeżem, dr Jakóbkiewiczowi udało się znaleźć wsparcie dla młodych adeptów żeglarstwa. Niegdyś szalup i dżonek użyczali znajomi Japończycy, teraz z pomocą przyszła już wówczas Polska Marynarka Wojenna, która zezwoliła na korzystanie z szalup wiosłowych i wiosłowo-żaglowych. Jedna ze starych szalup ratunkowych została przebudowana na własny jacht – kecz z czerwonymi żaglami nazwany „Beniowski”. Niestety zachowała się tylko jedna fotografia przedstawiająca ten prawdopodobnie pierwszy jacht szkoleniowy na polskim wybrzeżu(4). „Jest jedna fotografia, jak obraz. Morze poczyna igrać, świeży wiatr podniósł pierwsze krótkie bałwany, już rozwiewa ich grzywy – i widać już, jak część firmamentu okryły chmury burzane. A na ich spotkanie płynie hufiec syberyjski z żaglem spuszczonym. Przy moście stoi młodzieniec i patrzy sklębione cielska obłoczne. Chłopcy unieśli wiosła. Czekają. Jeszcze chwila – rozpęta się nawałnica. Czekają burzy. Oni ją zwalczą.” Echo Dalekiego Wschodu: ogólnego zbioru z poprzednio wydanymi w Japonii (1929, s. 23) W latach 1923–1928 w Hufcu Syberyjskim przeszło szkolenie żeglarskie 406 harcerzy na 153 rejsach. Obozami dla harcerek opiekowała się Jadwiga Skąpska – syberyjska wychowanka dr Jakóbkiewicza – zasłużona harcmistrzyni i późniejsza kpt. SY Grażyna, organizatorka pierwszych morskich rejsów załóg żeńskich. Dołącz do Szkoły Żeglarstwa PuntoVita Najbardziej polecane obozy, kursy, rejsy oraz szkolenia żeglarskie dla młodzieży, dzieci i dorosłych na Mazurach, Bałtyku, Atlantyku, w Chorwacji oraz Hiszpanii. Oferta żeglarska 2022 → Zarezerwuj już teraz! Dalsze losy żeglarzy z Syberii Antoni Gregorkiewicz po powrocie z Syberii, w latach 1924 – 1927, był komendantem obozów żeglarskich na Helu(9). Po likwidacji ośrodka w Wejherowie w 1928 roku zamieszkał w Pułtusku, gdzie ukończył liceum a następnie pracował jako nauczyciel. Był instruktorem Mazowieckiej Chorągwi ZHP jako pilot drużyn wodniackich. Organizował i prowadził letnie obozy żeglarskie nad morzem i jeziorem Narocz; ostatni z tych obozów zakończył się trzy dni przed wybuchem kolejnej wojny(1). Dr Józef Jakóbkiewicz przestał prowadzić rejsy po niefortunnej wyprawie z Gdańska na Hel, kiedy to nie zdołał bezpiecznie wprowadzić „Beniowskiego” do portu. Kilkanaście razy próbował podejść do falochronów, niestety po którymś nieudanym zwrocie jacht zdryfował na pobliskie pale – poszycie nie wytrzymało uderzenia, lecz załoga o własnych siłach dopłynęła do brzegu. W następnych latach dr Jakóbkiewicz zajął się przede wszystkim medycyną morską i tropikalną(3). Nie są dokładnie znane dalsze losy Anny Bielkiewicz po powrocie do Polski. Jeszcze przez kilka lat prowadziła Komitet Ratunkowy dla Dzieci Dalekiego Wschodu i redagowała pismo „Echa Dalekiego Wschodu” W numerze z roku 1924 z wdzięcznością opisywała zaangażowanie dziesiątek osób, które okazały pomoc dzieciom przybyłym do Polski z odległego Władywostoku. Od lewej: Antoni Gregorkiewicz, dr Józef Jakóbkiewicz, Anna Bielkiewicz(1)(3)(6). Zakład Wychowawczy w Wejherowie, stworzony przez Annę Bielkiewicz i Józefa Jakóbkiewicza z pomocą władz i społeczeństwa, zlikwidowano w roku 1928. Działalność wychowawczą kontynuowano w różnych miejscowościach. Rejs morski dla młodzieży po Zatoce Gdańskiej Jeżeli masz już za sobą pierwsze żeglarskie kroki, zapraszamy Cię na spotkanie z Morzem Bałtyckim. Duży morski jacht, znani instruktorzy oraz bezpieczne wody Zatoki Gdańskiej – to nasza propozycja dla młodzieży na poznanie żeglarstwa morskiego. Pokażemy Ci to, co w morzu najciekawsze: morskie porty jachtowe, nawigację, żeglugę w nocy, manewrowanie dużym jachtem i mieszkanie na nim. Wszystko w ciągu tygodnia zwiedzania pięknego polskiego wybrzeża, bez choroby morskiej! Zobacz naszą propozycję: Zapoznawczy rejs morski dla młodzieży po Zatoce Gdańskiej Zapraszamy młodzież w wieku 14 – 17 lat. To rejs zapoznawczy, który w łatwy i bezpieczny sposób prezentuje żeglarstwo morskie. — Bibliografia: (1) Rzeka-Miasto-Ludzie, Ludzie rzeki, Antoni Gregorkiewicz; [on-line] [dostęp (2) Tomasz Smuga, Odyseja Dzieci Syberyjskich przez Japonię do Wejherowa; [w:] [on-line:] [dostęp (3) Doktor Jakóbkiewicz i Hufiec Syberyjski; [w:] Wodniacy – vortal harcerzy wodniaków [on-line:] [dostęp (4) Echo Dalekiego Wschodu: ogólnego zbioru z poprzednio wydanemi w Japonii (1929) [on-line:] [dostęp (5) Anna Winogradowa; Uratować dzieci; [w:] Strona internetowa Oddziału Łódzkiego Związku Sybiraków; [za on-line:] [dostęp (6) Polish Museum of America [on-line:] [dostęp (7) Дореволюционный Владивосток; [w:] [on-line:] [dostęp (8) Dariusz Szczecina; Hufiec Syberyjski. Z Władywostoku do Wejherowa; [w:] Nasze Miasto [on-line:] [dostęp (9) Dariusz Szczecina; Hufiec Syberyjski; [w:] Pomerania : miesięcznik społeczno-kulturalny, Gdańsk 1999, nr 11-12; Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie. Zarząd Główny

WZORY WYPRACOWAŃ SZKOŁA PODSTAWOWA GREG WSZYSTKIE LEKTURY Z PODSTAWY PROGRAMOWEJ spis treści KLASA 4 OPIS Charakterystyka formy wypowiedzi Opis przedmiotu Opis jabłka Stary zegar babuni Prezent urodzinowy Martwa natura z jabłuszkiem Balowa suknia Kopciuszka Opis kostiumu na zabawę noworoczną Dzbanuszek mamusi Opis postaci Opis koleżanki Opis kolegi (2) Opis mamy Moja starsza siostra Spotykam ją codziennie w sklepie Opis sierotki Marysi ((M. Konopnicka „O krasnoludkach i sierotce Marysi”) Opis Pinokia (C. Collodi „Pinokio”) Ambroży Kleks ((J. Brzechwa „Akademia Pana Kleksa”) Wróżka Goplana („Opis wróżki Goplany”) Koszałek-Opałek (M. Konopnicka „O krasnoludkach i sierotce Marysi”) Królowa Tatra (M. Konopnicka „O krasnoludkach i sierotce Marysi”) Janko Muzykant (H. Sienkiewicz „Janko Muzykant”) Mary Lennox (F. H. Burnett „Tajemniczy ogród”) Opis miejsca Nad jeziorem Dom dziadków Widok z okna na moje osiedle Moja szkoła (4) Moja droga do szkoły (4) Zamek księcia Domek Baby Jagi Dom, w którym Danusia spędziła wakacje (na podstawie „Spotkania nad morzem” J. Korczakowskiej) Ogród (F. H. Burnett „Tajemniczy ogród”) Wnętrze chatki krasnoludków z baśni „Śnieżka” J. i W. Grimmów Osada legendarnych Polan (J. I. Kraszewski „Stara baśń”) Opis zwierzęcia Pies (1,2) Pies, jakiego chciałbym mieć Kotek Chomik Świnka morska Papuga Żółw Dwa słowiki (H. Ch. Andersen „Słowik”) Pantera Bagheera (R. Kipling „Księga dżungli”) DIALOG Charakterystyka formy wypowiedzi Rozmowa z mamą po powrocie ze szkoły Bardzo grzeczna rozmowa z sąsiadem, który dostał moją piłką w głowę Kłótnia dyżurnych Przed klasówką. Rozmowa uczniów Młodszy brat nie chce mnie słuchać O czym rozmawiają w nocy książki w moim pokoju Rozmowa Adasia Niezgódki z mamą po powrocie z Akademii Pana Kleksa Rozmowa telefoniczna Rozmowa woźnej z nauczycielką Rozmowa z koleżanką o wycieczce szkolnej Przeprosiny Dzień Matki Rozmowa jabłuszek Rozmowa psa z jego właścicielem Niegrzeczna Franusia i nieznajoma staruszka (Ch. Perrault „Wróżki”) Miła pasierbica i dama przy źródle (Ch. Perrault „Wróżki”) Rozmowa między młodymi wilczkami na temat ludzkiego dziecka (R. Kipling „Księga dżungli”) Rozmowa Edmunda i Łucji dotycząca istnienia Narni (C. S. Lewis „Lew, czarownica i stara szafa”) Rozmowa Dembowskiego i Sprężyckiego na temat literatury (W. Gomulicki „Wspomnienia niebieskiego mundurka”) Rozmowa między przyjaciółmi dotycząca powieści J. R. R. Tolkiena „Władca pierścieni” (J. R. R. Tolkien „Władca pierścieni”) Dialog przyjaciół o poezji (J. Twardowski „Zeszyt w kratkę”) Rozmowa Konstruktora Trurla i Klapaucjusza na temat nowego wynalazku (S. Lem „Bajki robotów”) LIST Charakterystyka formy wypowiedzi W formie listu opowiedz o swoich wakacjach koledze lub komuś z rodziny W liście do kolegi lub kogoś z rodziny opowiedz o uroczystym dniu rozpoczęcia roku szkolnego (2) Napisz list do kolegi, w którym zachęcisz go do przeczytania książki „Pinokio” Opowiedz w liście do kolegi o ostatnich wydarzeniach w twojej szkole lub twojej klasie Napisz list do świętego Mikołaja. Nie zapomnij o swoich bliskich Opisz swój wymarzony prezent w liście do kolegi Napisz list do dawnej koleżanki z klasy Opowiedz o zimowych feriach w liście do ulubionej nauczycielki Napisz list do autora ulubionej książki W liście do kolegi z zagranicy opisz polską jesień W liście do przyjaciółki opowiedz o filmie, który bardzo ci się spodobał Napisz list od Elzy do opiekunów, w którym opiszesz swoje wrażenia z pobytu u Danusi (na podstawie książki „Spotkanie nad morzem” J. Korczakowskiej) List Colina do ojca (F. H. Burnett „Tajemniczy ogród”) OPOWIADANIE Charakterystyka formy wypowiedzi Moja wakacyjna przygoda Jak bawisz się z kolegami na podwórku? Mój najciekawszy sen Opowiedz, jak trafiła do ciebie twoja pierwsza książka (1,2) Opowiedz o zabawach i zwyczajach twojego zwierzątka domowego (3) Opowiedz o dowodach przyjaźni, o których wiesz, słyszałeś lub czytałeś (3) Opowiedz o swoich troskach lub troskach swoich kolegów. Czy można im zapobiec? (3) Historia mojej ulubionej zabawki Boże Narodzenie u moich dziadków Opowiedz najbardziej pouczającą przygodę Pinokia (C. Collodi „Pinokio”) Opowieść o tym, jak Pinokio wydobył ojca z brzucha groźnego rekina (C. Collodi „Pinokio”) Adaś Niezgódka opowiada o psim raju (J. Brzechwa „Akademia pana Kleksa”) Sierotka Marysia poznaje królową Tatrę (M. Konopnicka „O krasnoludkach i sierotce Marysi”) Dzieje sierotki Marysi (M. Konopnicka „O krasnoludkach i sierotce Marysi”) Opowiedz o zwyczajach i obyczajach krasnoludków (M. Konopnicka „O krasnoludkach i sierotce Marysi”) Jedna z przygód Ferdynanda (L. J. Kern „Ferdynand Wspaniały”) Waligóra i Wyrwidąb - dzieje braci („O Waligórze i Wyrwidębie”) Święta małej handlarki zapałkami (H. Ch. Andersen „Dziewczynka z zapałkami”) Opowieść o królewskich przodkach Maciusia Pierwszego (J. Korczak „Król Maciuś Pierwszy”) „Wszystko mu grało...” - opowieść o Janku (H. Sienkiewicz „Janko Muzykant”) Wymyśl historię ziarenka groszku, które wpadło do gołębnika WYPRACOWANIE Charakterystyka formy wypowiedzi Nasze obowiązki wobec zwierząt Jak ciekawie spędzić niedzielę bez telewizora? Kartka z mojego pamiętnika Czy lubimy czytać baśnie? Fantastyczne postacie z poznanych baśni Czego współczesny czytelnik może się nauczyć od bohaterów baśni? Wymień dobre uczynki Pinokia (C. Collodi „Pinokio”) Wymień złe uczynki drewnianego pajacyka, które stały się przyczyną jego niepowodzeń (C. Collodi „Pinokio”) Czego możemy się nauczyć, czytając historię sierotki Marysi? (M. Konopnicka „O krasnoludkach i sierotce Marysi”) Jak żyło się na wsi w dawnej Polsce? (M. Konopnicka „O krasnoludkach i sierotce Marysi”) Czy chciałbyś, tak jak Maciuś, być królewskim synem? (J. Korczak „Król Maciuś Pierwszy”) Za co lubimy Ferdynanda? (L. J. Kern „Ferdynand Wspaniały”) Oceń postępowanie chłopców (H. Ch. Andersen „Stokrotka”) Uzasadnij, że zakończenie baśni jest szczęśliwe dla bohaterów (H. Ch. Andersen „Słowik”) Co wzruszyło cię w opowiadaniu o Karusku? (B. Prus „Anielka”) Jakie przeszkody pokonał i jakich uczuć doznał Karusek w czasie poszukiwania Anielki? (B. Prus „Anielka”) Czy chciałbyś być uczniem pana Kleksa? Dlaczego? ((J. Brzechwa „Akademia pana Kleksa”) Janko Muzykant chciał mieć skrzypce. To było jego nieosiągalne marzenie - napisz, o czym ty marzysz i w jaki sposób dążysz do realizacji tych marzeń Jak potoczyłyby się losy Janka Muzykanta, gdyby żył dzisiaj (H. Sienkiewicz „Janko Muzykant”) Opowiedz, co wzruszyło cię w noweli „Janko Muzykant” Jakie cechy Sary Crewe cenię najbardziej? (F. H. Burnett „Mała księżniczka”) Czy Sara z powieści „Mała księżniczka” mogłaby być moją przyjaciółką? Opisz cechy małej Sary, bohaterki powieści F. H. Burnett „Mała księżniczka” Przyjaźń pomaga przetrwać trudne chwile - na podstawie powieści „Mała księżniczka” Opowiedz, jak zaprzyjaźniły się Danusia i Elza, bohaterki powieści „Spotkanie nad morzem” Moje spotkanie z Elzą - jak je sobie wyobrażam (J. Korczakowska „Spotkanie nad morzem”) Jak przyroda wpłynęła na losy bohaterów powieści „Tajemniczy ogród” Jak przyjaźń wpłynęła na zachowanie bohaterów powieści „Tajemniczy ogród” Opowiedz, jaka przemiana zaszła w charakterze Jacusia, bohatera „Kwiatu paproci” J. I. Kraszewskiego pod wpływem cudownego kwiatu Własnymi słowami napisz morał, jaki płynie z baśni „Kwiat paproci” J. I. Kraszewskiego Który wyczyn baśniowego kota w butach zainteresował cię najbardziej i dlaczego? Napisz, czego nas uczy baśń „O samolubnym Olbrzymie” Oskara Wilde Czego może nas nauczyć lektura baśni „Jak ocalał świat”? (S. Lem „Jak ocalał świat”) KLASA 5 OPIS Opis przedmiotu Świąteczna choinka Koszyk wielkanocny Wiosenny bukiet Grona i liście jarzębiny Opis chmur za oknem Bardzo stara księga Nasza szkoła Opis ukochanego przedmiotu - maskotka, pierścionek, rower Opis samochodu pana Tomasza (Z. Nienacki „Pan Samochodzik i templariusze”) Opis postaci Opis twarzy mojego taty Mamusia w kuchni Moje ulubione zwierzątko Bogini Artemida Nasza pani Pan dozorca Mahdi (H Sienkiewicz „W pustyni i w puszczy”) Opisz postaci Jana i Cecylii (fragment „Nad Niemnem” E. Orzeszkowej) Opisz swojego ulubionego mitycznego lub legendarnego bohatera Opis smoka (J. R. R. Tolkien „Rudy Dżil i jego pies”) My, hobbici, wyglądamy tak... (J. R. R. Tolkien „Hobbit, czyli tam i z powrotem”) Opis krajobrazu Moje podwórko Zimowy pejzaż Ruiny zamku Nad morzem Kolory jesieni Park pełen złota - o jesiennych pejzażach Miejsca, do których przenoszę się w marzeniach Krajobraz wyspy skarbów (R. L. Stevenson „Wyspa skarbów”) Opisz krajobraz pustyni, po której wędrowali bohaterowie powieści H. Sienkiewicza „W pustyni i w puszczy” Opis uczuć Moje urodziny Za oknem noc... Dostałem piątkę z matematyki To mi się udało OPOWIADANIE Smutna opowieść ławki szkolnej Wesoła opowieść ławki szkolnej Moja wakacyjna przygoda Zima na wsi Przeżyłem wielką radość Tragedia Ikara (mity greckie) Opowiadanie o Demeter i Korze (mity greckie) Opowiadanie Odyseusza o Lestrygonach (Homer „Odyseja”) Porwanie Stasia i Nel (H. Sienkiewicz „W pustyni i w puszczy”) Opowiedz dalsze losy Stasia i Nel (H. Sienkiewicz „W pustyni i w puszczy”) W murzyńskiej wiosce - opowiadanie z dialogiem (H. Sienkiewicz „W pustyni i w puszczy”) Szlak wędrówki Stasia i Nel (H. Sienkiewicz „W pustyni i w puszczy”) Dzieje Ani Shirley (na podstawie „Ani z Zielonego Wzgórza” L. M. Montgomery) Opowiadanie o losach Domejki i Dowejki (A. Mickiewicz „Pan Tadeusz”) Niezwykła przygoda Piasta (C. Niewiadomska „Piast”) „Syzyf mnie przechytrzył...” - opowieść Tanatosa (mity greckie) „Ikar mnie nie posłuchał...” - opowieść Dedala (mity greckie) Dlaczego na świecie zmieniają się pory roku (mit o Demeter i Korze) Widziałem, jak Hades porywa Korę (wg mitów greckich) Napisz własny mit na dowolny temat Opowiedz, jak zdobyłeś skarb Jak człowiek nauczył się śpiewać („Legenda o pieśni”) Ocalenie Pani Audy (J. Verne „W dni dookoła świata”) CHARAKTERYSTYKA Charakterystyka formy wypowiedzi Opisz charakter Syzyfa (mity greckie) Charakterystyka króla Midasa (mity greckie) Charakterystyka Rudego Dżila (J. R. R. Tolkien „Rudy Dżil i jego pies”) Scharakteryzuj Alcybiadesa (E. Niziurski „Sposób na Alcybiadesa”) „A więc to jest mały lord Fauntleroy” - charakterystyka Cedryka (F. H. Burnett „Mały lord”) Przedstaw wygląd i cechy charakteru Stasia Tarkowskiego (H. Sienkiewicz „W pustyni i w puszczy”) Opisz wygląd i charakter Nel Rawlison (H. Sienkiewicz „W pustyni i w puszczy”) „Staś to niezwykły chłopiec” - Nel charakteryzuje Stasia (H. Sienkiewicz „W pustyni i w puszczy”) Co to znaczy być „małą księżniczką” - charakterystyka Sary z powieści F. H. Burnett „Mała księżniczka” Charakterystyka Ani Shirley (L. M. Montgomery „Ania z Zielonego Wzgórza”) Charakterystyka porównawcza Ani i Maryli (L. M. Montgomery „Ania z Zielonego Wzgórza”) Droga od zła ku dobru - charakterystyka Edmunda Pevensie (C. S. Lewis „Lew, czarownica i stara szafa”) Charakterystyka Pana Samochodzika (Z. Nienacki „Pan Samochodzik i templariusze”) Charakterystyka Tomka Wilmowskiego (A. Szklarski „Tomek w krainie kangurów”) SPRAWOZDANIE Charakterystyka formy wypowiedzi Klasa V b pojechała na wycieczkę Imieniny Dorotki Byłem w kinie na ciekawym filmie Sprawozdanie z wycieczki do muzeum Ukryty za skałą obserwowałem ucieczkę Odyseusza z jaskini cyklopa (na podst. „Odysei” Homera) Sprawozdanie z wyprawy do Ogrodu Botanicznego z punktu widzenia Nemeczka (F. Molnar „Chłopcy z Placu Broni”) LIST Relacja z pobytu na wakacjach List do świętego Mikołaja List do autorki podręcznika Pozdrowienia, życzenia List Demeter do Kory-Persefony (mity greckie) W imieniu afrykańskich zwierząt napisz list do parlamentu. W liście wyraź troski i obawy zwierząt List do autora powieści „Chłopcy z Placu Broni”, Ferenca Molnara, z prośbą o inne - szczęśliwe - zakończenie książki Napisz list, w którym nawiążesz do ostatnio czytanej książki (Z. Nienacki „Pan Samochodzik i templariusze”) Napisz list do kolegi dotyczący Twojej opinii o bohaterze ostatnio przeczytanej książki (A. Szklarski „Tomek w krainie kangurów”) ZAPROSZENIE Charakterystyka formy wypowiedzi Przykłady WYPRACOWANIE Kim chciałbym zostać? Moje ulubione zajęcie Chciałbym mieć zwierzątko Dlaczego mówimy, że książka to nasz przyjaciel? Wspomnienia z wakacji Sam o swoim życiu Sama o swoim życiu Dlaczego zmieniają się pory roku? (1,2) Czego potrzebowała mała Aurelia? (M. Musierowicz „Aurelia”) Czy podoba mi się powieść „W pustyni i w puszczy” H. Sienkiewicza? Mark Twain „Przygody Tomka Sawyera” - moja ocena powieści Oceń postępowanie Syzyfa (W. Markowska „Syzyf”) Jak żyli bogowie greccy? (J. Parandowski „Mitologia”) Czy bajki mogą być adresowane do współczesnego czytelnika? Legenda o uśmiechu (1,2) Wyjaśnij znaczenie, jakie miał dla chłopców Plac Broni (F. Molnar „Chłopcy z Placu Broni”) „Królowie bywają zapominani. Ci, co torują nowe drogi - żyją wiecznie”. Wytłumacz to powiedzenie na podstawie tekstu „Sen o Troi” i własnych przemyśleń KLASA 6 OPOWIADANIE Niezwykły sen Dalsze losy Zenka - na podstawie powieści „Ten obcy” I. Jurgielewiczowej Żoną Kirkora została jednak Alina - na podstawie „Balladyny” J. Słowackiego Wakacyjna przygoda Opowiedz o jednej z przygód Robinsona Kruzoe (D. Defoe „Przypadki Robinsona Kruzoe”) W sklepie Jak zostałem szkolnym detektywem Kartka z pamiętnika uczennicy Moja tajemnicza szuflada Niezapomniane spotkanie Kartka z pamiętnika Robinsona Kruzoe (D. Defoe „Przypadki Robinsona Kruzoe”) Przygoda w lesie Adaś w niewoli u bandytów (K. Makuszyński „Szatan z siódmej klasy”) Najciekawsza przygoda Ani (L. M. Montgomery „Ania z Zielonego Wzgórza”) Dalsze losy sachema („Sachem”) Dobry Popiel władcą Polan (opowiadanie w oparciu o powieść J. I. Kraszewskiego „Stara baśń”) WYPRACOWANIE Egoizm i ambicje Balladyny (J. Słowacki „Balladyna”) Gdybym mógł zmienić świat Kiedy pierwszy raz wyjeżdżałem sam z domu - moje wrażenia W poszukiwaniu marzeń Sposób na panią od biologii „Ludzie mają serce...”. Prawda to czy fałsz? Odpowiedź uzasadnij na podstawie noweli H. Sienkiewicza „Sachem” Losy plemienia Czarnych Wężów na podstawie „Sachema” H. Sienkiewicza OPIS Opisz dowolną postać z obrazu J. Matejki „Hołd pruski” Pada deszcz Cmentarz w Dniu Zmarłych Zabawna sytuacja z życia klasy Opis mojej szkoły Mój rower Widziałem kiedyś wyjątkowy pejzaż Opisz najciekawszą scenę z filmu, który ostatnio obejrzałeś To jest moja najładniejsza sukienka Jesień w parku Wspomnienie o pierwszym nauczycielu Moja babcia Widok z mojego okna Opisz piękno rajskiego ogrodu na podstawie biblijnej opowieści o Edenie i stworzeniu człowieka (Biblia) REFLEKSJA Charakterystyka formy wypowiedzi Jak rozumiesz symbole zawarte w opowieści o potopie? (Biblia) Czym jest miłość dla św. Pawła? Odpowiedz po lekturze „Hymnu o miłości” Wyjaśnij przesłanie opowieści o Kainie i Ablu, a szczególnie zakazu zabicia Kaina wydanego przez Boga (Biblia) Wyjaśnij przyczyny pomieszania języków ludzi budujących wieżę Babel (Biblia) Przyjaźń i miłość są szansą na pokonanie trudności i niepowodzeń życiowych - na podstawie powieści I. Jurgielewiczowej „Ten obcy” Co zdecydowało, że utwór M. Dąbrowskiej „Marcin Kozera” pozostanie na długo w mojej pamięci? Który z twoich nauczycieli zaimponował ci i dlaczego? Co w twoim otoczeniu jest dla ciebie największym zagrożeniem? Moje hobby „Sachem” - moje refleksje (H. Sienkiewicz „Sachem”) Dom rodzinny w życiu człowieka - refleksje pod wpływem powieści I. Jurgielewiczowej „Ten obcy” Dlaczego „Ten obcy” jest książką dla nas? Refleksje nad utworem Tadeusza Różewicza pt. „Koncert życzeń” Czy została naruszona godność człowieka? Co wpłynęło na ukształtowanie charakteru sachema, tak sprzecznego z jego wyglądem? (H. Sienkiewicz „Sachem”) Czy postawa Robinsona może być wzorem do naśladowania dla współczesnego człowieka? Odpowiedź uzasadnij (D. Defoe „Przypadki Robinsona Kruzoe”) Dlaczego Robinsonowi udało się przeżyć na bezludnej wyspie? Uzasadnij, rozważając cechy fizyczne i osobowość bohatera (D. Defoe „Przypadki Robinsona Kruzoe”) CHARAKTERYSTYKA Charakterystyka Marcina Kozery (M. Dąbrowska „Marcin Kozera”) Charakterystyka sachema (H. Sienkiewicz „Sachem”) Charakterystyka Aliny i Balladyny (J. Słowacki „Balladyna”) Charakterystyka Robinsona Kruzoe (D. Defoe „Przypadki Robinsona Kruzoe”) Charakterystyka Robinsona na podstawie przeżytych przygód (D. Defoe „Przypadki Robinsona Kruzoe”) Charakterystyka Uli Zalewskiej (I. Jurgielewiczowa „Ten obcy”) Charakterystyka Adasia Cisowskiego (K. Makuszyński „Szatan z siódmej klasy”) Moja przyjaciółka (2) Jakim detektywem był Sherlock Holmes? (A. Conan Doyle „Przygody Sherlocka Holmesa”) Co o mnie mówi lustro? Charakterystyka Witolda Sprężyckiego (W. Gomulicki „Wspomnienia niebieskiego mundurka”) STRESZCZENIE Charakterystyka formy wypowiedzi Streść biblijną opowieść o Kainie i Ablu (Biblia) Przedstawienie treści ballady A. Mickiewicza „Świtezianka” (w imieniu Strzelca) Streszczenie fragmentu powieści I. Jurgielewiczowej „Ten obcy” Streszczenie artykułu z czasopisma dla młodzieży „Wielkie lanie” S. Lema - streszczenie Streść przygody Robinsona Kruzoe z powieści D. Defoe przed przybyciem na bezludną wyspę Streszczenie wątku fabularnego powieści K. Makuszyńskiego „Szatan z siódmej klasy” „Bajka o maszynie cyfrowej, co ze smokiem walczyła” S. Lema - streszczenie Streszczenie noweli M. Dąbrowskiej pt. „Marcin Kozera” Streszczenie opowiadania „Rikki-Tikki-Tavi” (R. Kipling „Księga dżungli”) Cejloński słoń i bengalski tygrys - streszczenie fragmentu „Tomek w krainie kangurów” A. Szklarskiego Streszczenie VIII rozdziału książki „Wspomnienia niebieskiego mundurka” W. Gomulickiego pod tytułem „Dawid i Goliat” Streść dowolnie wybrany fragment powieści J. I. Kraszewskiego „Stara baśń” SPRAWOZDANIE Przedstawienie „Balladyny” - sprawozdanie „Marcin Kozera” - sprawozdanie z lektury „Sachem” - sprawozdanie z lektury Sprawozdanie z wycieczki do muzeum Sprawozdanie z lekcji wizytowanej przez panią dyrektor Sprawozdanie z zajęć wf, na których nasza koleżanka pobiła rekord szkolny w skoku w dal RECENZJA Charakterystyka formy wypowiedzi Recenzja spektaklu pt. „Mały Książę” Recenzja książki „Ania z Zielonego Wzgórza” Wrażenia po obejrzeniu filmu Briana Levanta „Beethoven” Recenzja filmu „Tajemniczy ogród” Recenzja filmu „Opowieści z Narni: Lew, Czarownica i Stara Szafa” Recenzja filmu Jerzego Hoffmana „Stara Baśń - kiedy słońce było bogiem” w reż. Jerzego Hoffmana LIST List do koleżanki Chciałbym Ci to wszystko powiedzieć, Mamo... List do kolegi zawierający recenzję książki Rodzice przynieśli do domu szczeniaczka. Kocham go od pierwszej chwili - list do przyjaciółki „To jest najśmieszniejsza historia, jaką dotąd przeżyłem...” - list do brata „Chcę Ci napisać o tym, co mnie wczoraj spotkało...” - list do przyjaciela List do przyjaciela z przeprosinami „Byłem na występie sachema” - list do kolegi lub koleżanki (na podstawie noweli H. Sienkiewicza „Sachem”) Napisz list, w którym wyrazisz swoje zdanie na temat ostatnio przeczytanej książki (J. R. R. Tolkien „Władca pierścieni”) Napisz list do koleżanki i zachęć ją do przeczytania wierszy ks. Twardowskiego (Jan Twardowski „Zeszyt w kratkę”) ZAPRASZAMY RÓWNIEŻ NA NASZE POZOSTAŁE AUKCJIE NA KTÓRYCH ZNAJDĄ PAŃSTWO : KSIĄŻECZKA EDUKACYJNA SKRZATA ELEMENTARZ SKRZATA + KALIGRAFIA SKRZATA DLA PRZEDSZKOLAKA + ELEMENTARZ SKRZATA JĘZYK POLSKI DLA 6-9 LAT SUPER CENA KOMPLET JEDYNE 21,99 MIĘKKA OPRAWA Kategoria wiekowa: 6 – 9 "Elementarz Skrzata – matematyka" został napisany przez nauczycielki edukacji wczesnoszkolnej, które wykorzystały swoje wieloletnie doświadczenie, aby stworzyć serię książek przeznaczonych dla dzieci rozpoczynających przygodę ze szkołą. Rozwiązując zadania w "Elementarzu", dziecko ćwiczy: zapis cyfr, dodawanie i odejmowanie oraz poznaje nominały monet i banknotów. Naukę umilają barwne naklejki i rysunki do kolorowania. Kategoria wiekowa: 6+ Zaproponowane ćwiczenia polegające na pisaniu po śladzie, odwzorowywaniu, przepisywaniu i samodzielnym pisaniu ułatwiają opanowanie właściwego kształtu małych i wielkich liter, proporcji, utrwalenie ich i łączenie w wyrazy. Kaligrafia usprawnia koordynację wzrokowo-ruchową, wyobraźnię, doskonali pamięć i koncentrację uwagi. Ćwiczenia pięknego pisania uczą dokładności, precyzji, dbania o szczegóły, cierpliwości i staranności. Piękne pismo osiągnięte poprzez zaangażowanie i systematyczną pracę daje wiele satysfakcji osobie piszącej. Ważne jest, by dziecko uzupełniało ćwiczenia bez przymusu, we własnym tempie, w dowolnej kolejności i bez pośpiechu. Elementarz Skrzata – język polski to książka napisana przez cenione przez uczniów i rodziców nauczycielki. Wykorzystały one wieloletnie doświadczenie, aby stworzyć serię książek przeznaczonych dla dzieci, które rozpoczynają przygodę ze szkołą. Elementarz Skrzata – język polski jest prostym, przyjaznym pomocnikiem w nauce czytania i pisania. Na każdej stronie dziecko ćwiczy: pisanie oraz głoskowanie, sylabizowanie, czytanie wyrazów i zdań. Naukę umilają zabawne ilustracje, barwne naklejki, rysunki do kolorowania, krzyżówki i rebusy. SERDECZNIE POLECAMY :) Polecamy również książki do nauki języka obcego (angielski, niemiecki), religii (katechizmy oraz ćwiczenia!), słowniczki ortograficzne itp. - dostępne na naszych aukcjach!!! Dla klas starszych szkoły podstawowej, gimnazjum, liceum - dostępne aukcje z przedmiotami matematyka, biologia, chemia, fizyka, geografia, technika, informatyka, plastyka, książki techniczne - zawodowe.. i wiele innych.. WYŚLEMY WSZYSTKO JEDNA PACZKĄ ODBIÓR OSOBISTY 0 ZŁ PO WCZEŚNIEJSZEJ WPŁACIE NA KONTO 28 PACZKI WYSYŁAMY CODZIENNIE POCZTĄ POLSKĄ ALBO KURIEREM POWIADAMIAMY O WYSŁCE E-MAILEM Z PRZYJEMNOŚCIĄ MAMY ZASZCZYT PRZEDSTAWIĆ PAŃSTWU NASZĄ FIRMĘ KSIEGARSKĄ, KTÓRA SPECJALIZUJE SIĘ W SPRZEDAŻY PODRĘCZNIKÓW SZKOLNYCH NOWYCH I UżYWANYCH. NASZA FIRMA DZIAŁA NA RYNKU KRAKOWSKIM OD 1997 ROKU. OFERUJEMY PAŃSTWU PODRĘCZNIKI WSZYSTKICH NAJWAŻNIEJSZYCH WYDAWNICTW POCZYNAJĄC OD WSIP,NOWA ERA,OPERON, GWO I WIELE INNYCH. W TYM ROKU PO RAZ PIERWSZY POSTANOWILIŚMY ZAISTNIEĆ RÓWNIEŻ W INTERNECIE. GWARANTUJEMY NISKIE CENY!!!. SERDECZNIE ZAPRASZAMY!!! Program Ochrony Kupujących Standard Allegro PREFEROWANY KONTAKT EMAIL ksiegarnia-as@ KOSZTY WYSYLKI:1 SZT: KOSZT WYSYLKI 9,99zl - PRIORYTET!!!2 SZT: KOSZT WYSYLKI 9,99 zl - PRIORYTET!!!3 I WIECEJ: KOSZT WYSYLKI 14,00 zl - PRIORYTET!!! (KURIER)NIE REALIZUJEMY ZAMÓWIEŃ ZA POBRANIEM !!!!!!!!DANE DO PRZELEWU:NUMER KONTA: 49 1240 4588 1111 0010 2282 4865 "AS" 3331-948 KRAKÓW W TYTULE PRZELEWU PROSIMY O PODAWANIE WYŁĄCZNIE NAZWY UŻYTKOWNIKA ALLEGRO (NICK)!!!ODBIÓR OSOBISTY:ZAKUPIONY TOWAR, MOŻNA ODEBRAĆ - PO WCZEŚNIEJSZEJ WPŁACIE Z GÓRY NA KONTO ORAZ OTRZYMANIU MAILA ZWROTNEGO Z INFORMACJĄ, ŻE TOWAR GOTOWY JEST DO ODBIORUW NASZEJ KSIĘGARNI "JULIA" 2831-947 KRAKÓW - NOWA HUTA JEŻELI ŻYCZĄ SOBIE PAŃSTWO FAKTURĘ VAT LUB JEST ZMIANA ADRESU BARDZO PROSIMY PRZESŁAĆ NAM NIEZBĘDNE DANE NA E-MAIL ksiegarnia-as@ !!!!!!!!W PRZYPADKU BRAKU TAKIEJ INFORMACJI NIE ODPOWIADAMY ZA EWENTUALNĄ WYSYŁKĘ POD NIEWŁAŚCIWY ADRES (podany w allegro) LUB ZA BRAK FAKTURY W PRZESYŁCE !!!!!! W CELU UŁATWIENIA DOSTARCZENIA PACZKI KURIERSKIEJ PROSIMY PODAWAĆ W DANYCH WYSYŁKOWYCH NUMER TELEFONU KONTAKTOWEGO !!!!!!!! ZA UTRUDNIENIA W DOSTARCZENIU PACZKI, WYNIKAJĄCE Z BRAKU TELEFONU - NIE ODPOWIADAMY !!!!

Odcinek specjalny "Sanatorium miłości" to świetna okazja aby poznać dalsze losy bohaterów drugiej edycji! Marta Manowska zapyta Stenię, Wiesię, Iwonę, Halinę, Bożenę i Basię, a także Waldka, Wojtka, Władka B. i Władka P, Gerarda i Adama o najskrytsze sekrety ich obecnego życia. Dowiemy się, jak udział w "Sanatorium..." wpłynął na ich życie! Bądźcie z nami i śledźcie relację na żywo! "Sanatorium miłości" - odcinek specjalny, relację zaczynamy o 21:35. 22:15 - Przelatywaliśmy każdy dzień, aż do rana - opowiedział Gerard o wspomnieniach z "Sanatorium..." - Cieszę się, że znalazłem się w tym programie. Fajnie to wszystko wypadło. O tym, jak wygląda ich życie opowiedziała Iwonka: - Jestem zakochana, jestem prawdziwą, spełnioną kobietą (...) To jest ten gość, z którym chciałabym iść przez życie, czując się dowartościowaną partnerką. (...) Bardzo się cieszę, że już się nie budzę sama. 22:11 Gerard i Iwonka widują się bardzo często. Starają się pielęgnować swoją relację: - Gerard dba o mnie, myślę, że ta wymiana jest fajna! Para zdradziła, że ich uczucie zaczęło rodzić się dopiero po skończeniu zdjęć do "Sanatorium miłości". - No pierwsze wrażenie, Gerard nie zrobił na mnie takiego WOW, ale po rozmowie - całkiem fajne. 22:05 Bożena z Chicago! - W moim życiu nic się nie zmieniło, jestem taką samą osobą, tylko jestem bardziej rozpoznawalna. Nie wiem czym sobie zasłużyłam na zostanie królową turnusu - wspomniała Bożenka. 22:00 Stenia i Władysław: - Myślałem, że z tego związku coś będzie. (...) Niestety po dalszym pobycie z nią stało się inaczej. Może niezgodność charakterów - opowiedział mężczyzna, który ułożył sobie życie z inną kobietą. Poznał ją właśnie w sanatorium w Ustroniu! Było to 14 lutego! - Wyjeżdżając z "Sanatorium..." wyjeżdżałam w parze. Byłam naiwna. Relacje moje z Władkiem zakończyły się w grudniu, ja zerwałam kontakt - zdradziła Stenia. Czyżby zrobiła to po zobaczeniu pikantnego odcinka z Włodkiem i Bożenką w jacuzzi? Przypomnijmy, że mężczyzna dotykał odważnie biustu i gładził nogi Bożeny. Mokre zabawy w jacuzzi na pewno nie sprawiły Steni radości! Jednak kobieta również poradziła sobie w życiu. Została modelką! Jeśli chodzi o miłość, pisze do niej cała lista młodszych mężczyzn. 21:53 Włodek ma nową dziewczynę. Ma na imię Wiesia i przyznaje, że coś do niego czuje. On podchodzi do tego bardzo poważnie. Manowska zasugerowała, że może będzie jakieś weselicho: - No, nie należy tego wykluczyć. (...) Myślę, że to będzie ostatnia partnerka w moim życiu! 21:50 Wiesia! Co u niej słychać? Seniorka schudła aż 16 kilogramów! Oprócz tego ma swój własny kąt, w którym zamierza zamieszkać. Remontuje dom. Oprócz tego założyła telefon, dzięki któremu chce pomagać innym: - Na przykład chłopak mi 16 lat dzwoni i mówi, że chce mi podziękować, ponieważ babcia cały czas siedziała w piżamie. Pani postawa babcię moją podniosła! 21:45 - Teraz na dziś jestem odważna. Jestem osobą bardzo otwartą, jestem naturalna i chcę żeby mnie ludzie tak odbierali! - wyznała Halinka, która podczas programu bardzo często płakała i wzruszała się. Manowska stwierdziła, że była to dla niej świetna terapia. Dzięki "Sanatorium miłości" zmieniła się w odważną kobietę, która przestała płakać! Z kolei Barbara wyznała, że jej życie nie zmieniło się... w ogóle! Wyznała, że pisało do niej wielu młodszych mężczyzn. Niestety,żaden z nich nie skradł jej serca. Wyznała też, że nie ma kontaktu z Adamem, który poznał nową dziewczynę! - Zna życie, umie podejść do mężczyzny - opisał wybrankę. Zdradził też, że jest zakochany: - Ładna dziewczyna, taka serdeczna, wiesz. Uśmiech, uśmiech, uśmiech! (...) Od początku maja to trwa. Ja to wszystkie godziny przeliczyłem z nią - zdradził radosny i otwarty Adam. 21:43 Wojtek i Marta Manowska wspomnieli o trudnej rozmowie w trakcie programu. Mężczyzna mówił o przesłaniu do najstarszej córki Kasi, którą chciał jeszcze w życiu zobaczyć. Prosił córkę o to, aby go odszukała. Niestety, prośba Wojtka nie zadziałała. - Program jednak mi trochę uzmysłowił, że tak trudno znaleźć prawdziwą miłość, ale jest taka tęsknota żeby w końcu znaleźć. Mam jedną taką nadzieję, iskrę, ja jeszcze nie chcę zapeszyć. To w ciągu kilku miesięcy się powinno wyjaśnić - otworzył się Wojtek wspominając o swojej nowej miłości. 21:40 Wojtek, Halinka i Basia spotkali się na działce u kolegi. Zrobili sobie małe przyjęcia i grali z synem Wojciecha w ping-ponga. - Mój syn, to jest jedyna osoba, z którą ja się tak dogaduję! (...) Dwie, to ja tutaj ogarnę - mrugnął okiem do widzów sugerując, że ma wymagających gości. 21:35 Wiosną podczas zaplanowanego spotkania nad morzem, uczestnikom nie udało się spotkać z Martą Manowską. Wszystko z powodu pandemii koronawirusa. Mimo to, zwariowani kuracjusze dopięli swego i Marta Manowska przepyta ich o dosłownie wszystko!

Co to jest opowiadanie? Opowiadanie to krótki utwór narracyjny pisany prozą o prostej, najczęściej jednowątkowej fabule. Prościej mówiąc, narrator opowiada o jakąś historię. W opowiadaniu mogą pojawić się postaci drugoplanowe, opisy i refleksje. Wyróżniamy kilka rodzajów opowiadania. Opowiadanie twórcze Wymyślasz historię i ją spisujesz. Tworzysz świat przedstawiony (np. z elementami fantastycznymi) lub umiejscawiasz akcję w naszym świecie (np. w swoim mieście). Kreujesz bohaterów. Bazujesz na własnej wyobraźni. Przykłady tematów: moja wakacyjna przygoda, niespodziewane spotkanie, niezwykły dzień nad morzem, dalsze losy Stasia i Nel, co by było, gdyby Danusia nie umarła? Opowiadanie odtwórcze Piszesz historię, którą znasz już z jakiegoś dzieła – książki, filmu, spektaklu teatralnego czy historii. Nie możesz wymyślać dodatkowych elementów – opierasz swoje dzieło na tym, co widziałeś. Przykłady: przyjaźń Stasia i Nel ze słoniem, życie miłosne Zbyszka z Bogdańca, śladami Bilba Bagginsa. Jak wprowadzić dialog do opowiadania? Historia, w której pojawia się rozmowa przynajmniej dwóch postaci, to opowiadanie z dialogiem. Podczas jego redagowania pamiętać trzeba o interpunkcji. Wypowiedzi narratora oddzielamy od słów bohaterów myślnikiem. Kolejne wypowiedzi w rozmowie zapisujemy od nowych linii. W przykładzie na czerwono (interpunkcja) i niebiesko (ortografia) zaznaczone są elementy, o których należy pamiętać. Trzeba pilnować zdań. Czasami zdanie kończy bohater, a czasami narrator. Dopasować musimy interpunkcję i wielkie litery na początku wypowiedzeń. Mowa zależna i niezależna Warto także znać pojęcia mowy zależnej i niezależnej. Mowa niezależna to wprowadzenie czyjejś wypowiedzi w dokładnie takiej samej formie – wraz z wielką literą na początku zdania. Ma swoje niezależne miejsce w tekście, wyznaczone cudzysłowem. Mowa zależna natomiast pojawia się wtedy, gdy czyjeś słowa „zagarnięte” zostają do wypowiedzi i dopasowane do niej. W przykładzie słowa Marcina zapisane zostały niebieską czcionką. Zwróć uwagę na interpunkcję w mowie niezależnej (kolor czerwony). Jak napisać opowiadanie? Zaplanuj dobrą historię. Powinna się robić coraz ciekawsza i prowadzić do tzw. punktu kulminacyjnego – momentu najwyższego napisaniem, w celu ułatwienia sobie pracy, napisz plan decyzję dotyczącą narratora – czy będzie on jedynie obserwatorem wydarzeń (narracja trzecioosobowa), czy też będzie uczestnikiem (w narracji pierwszoosobowej narrator to jeden z bohaterów, który ze swojego punktu widzenia opowiada, co się zdarzyło).Wyobraź sobie bohaterów – najlepiej, gdyby w opowiadaniu pojawiła się jedna postać główna, wokół której skupiać się będzie ograniczaj się do relacjonowania przebiegu zdarzeń. Wprowadź dialog, opisy (ale niezbyt długie), elementy charakterystyki. Możesz zamieścić w Twojej pracy opis sytuacji, opis przeżyć wewnętrznych, dzięki temu Twoja praca będzie akcja opowiadania toczy się w przeszłości – stosuj czas przeszły. To samo dotyczy teraźniejszości. Uważaj, aby nie mieszać czasów – wprowadza to do utworu o trójdzielnej kompozycji. Każda dłuższa forma wypowiedzi powinna składać się ze wstępu (wprowadzenie do wydarzeń), rozwinięcia (zrelacjonowanie historii) i zakończenia (rozwiązania fabuły). Opowiadanie z dialogiem – przykład Mój wujek Adam zawsze był równym gościem. Słuchał tej samej co ja muzyki, miał wielką kolekcję fantastycznych płyt, mogłem z nim pogadać na każdy temat. Być może świetnie się dogadywaliśmy z powodu niezbyt dużej różnicy wieku – był o piętnaście lat młodszym bratem mojej mamy. Czyli ode mnie starszym tylko o sześć. Wspólnie planowaliśmy spędzenie pierwszego tygodnia wakacji na obserwacjach planet – tego lata cały świat astronomów (nie tylko amatorów) oczekiwał na niezwykłe zjawisko przypadające na początek lipca, czyli już za tydzień – zaćmienie Księżyca oraz koniunkcję Marca i Jowisza. Tym bardziej szokująca dla mnie była wiadomość, jaką przekazała mi mama po odłożeniu słuchawki telefonu – wujek zaginął, od wczoraj nikt go nie widział. Na początku wszyscy myśleliśmy, że to jakaś pomyłka. Wspólnie z rodzicami zapakowaliśmy się do naszego forda i pojechaliśmy do dziadków, którzy wybiegli na podwórko, gdy tylko nas zobaczyli. Pewnie wyglądali przez okno, mając nadzieję, że zobaczą swojego syna wracającego do domu. Zapłakana babcia wygladała okropnie. Żal mi było także dziadka, który wyglądał, jakby się postarzał o pięć lat.— Nie mam pojęcia, co się stało — powiedział. — W środę jak zawsze pojechał na uczelnię. Uprzedził nas, że wróci później, ale nie pojawił się ani wieczorem, ani dziś.— Przecież dałby nam znać, że planuje nocować u któregoś z przyjaciół — dodała babcia. — Nigdy nie pozwoliłby na to, żebyśmy się martwili.— A czy dzwonili rodzice do Adasia? Może ma telefon przy sobie?Dziadkowie spojrzeli po sobie i otworzyli szeroko oczy. Najwyraźniej nieobeznani z cudami techniki zapomnieli, że istnieje coś takiego jak komórka, i żaden młody człowiek nie rusza się bez niej z domu. Spróbowaliśmy z mojego aparatu. Wybrałem numer zapisany jako WUJ ADAM. To był taki nasz żart – pomimo niedużej różnicy wieku tytułowałem go z namaszczeniem wujkiem. Czasem mówiłem znajomym, że na imprezę lub pograć w kosza przyjdę wraz z moim wujkiem. Nie było im to za chyba na rękę, ale później mieli bardzo zdziwione miny, gdy zamiast starszego pana z wąsami pojawiał się ktoś, kto równie dobrze mógłby być po prostu moim starszym bratem. Zafrasowani rodzice oraz dziadkowie otoczyli mnie kręgiem, podczas gdy ja przyłożyłem telefon do ucha. Poczułem się, jakby ode mnie zależały losy świata.— Jest sygnał! — zawołałem radośnie.— Hmmm… chyba coś słyszę — mama odwróciła się w stronę domu. — To dzwonek telefonu!— Masz rację! To telefon Adama! — zawołał tata i popędził do czekając na to, aż ktoś odbierze, opuściłem dłoń z komórką. Rodzice mieli rację. Melodii, którą usłyszeliśmy, nie sposób pomylić – tylko wuj Adam mógł ustawić sobie jako dzwonek piosenkę „Crazy frog”. Spojrzałem na skonsternowanych dziadków.— Dziadku, a sprawdziliście na strychu? — spytałem cicho, starając się nie roześmiać.— Nie… Sprawdziliśmy tylko pokój Adasia — odpowiedział dziadek, rumieniąc się.— Chodźmy do środka – zaproponowałem. To, co wydarzyło się potem, do dziś jest tematem naszych rodzinnych żartów. Na strychu, w pokoju zwanym szumnie „pracownią”, czyli w obszernej graciarni mieszczącej wszystkie zużyte meble, w tym starą kanapę i dwa nieużywane telewizory kineskopowe, Adam trzymał swoje sprzęty. Spędzał tam zawsze dużo czasu, gdyż lubił majsterkować oraz skręcać i rozkręcać rzeczy. Wujek w słuchawkach na głowie od rana pracował nad amatorskim teleskopem z filtrami, by być przygotowanym do obserwacji, jaka miała się odbyć za tydzień. Na pytania zaaferowanych rodziców odpowiedział zdziwiony, że kiedy wrócił wczoraj wieczorem do domu po maratonie na uczelni, dziadkowie już spali przed telewizorem podczas emisji serialu „M jak miłość”, a rano od razu poszedł na strych majsterkować. Okazało się, że dziadkowie sprawdzili tylko jego pokój, i nie zastawszy go tam, podnieśli alarm. Po wyjaśnieniu sobie całej sytuacji serdecznie się śmialiśmy, a następnie poszliśmy przyrządzić i zjeść wspólnie obiad. Dziadkowie od tego czasu starają się nie wywoływać niepotrzebnej paniki i używać telefonu komórkowego, zaś moi rodzice nadali Adamowi nowe przezwisko: „07 zgłoś się!”.

Opis Mrocznej Puszczy | wypracowanie Mroczna Puszcza to ogromny zalesiony obszar który roztacza się w Rhovanionie rozległej krainie leżącej na wschód od wielkiej rzeki Anduiny. Miejsce to stanowi jeden z punktów na mapie podróży Bilba i krasnoludów a zgodnie ze słowami Gandalfa pokonanie tego terenu... Więcej » Więcej » Egzystencjalizm w Dżumie | wypracowanie Albert Camus mocno odżegnywał się od związków z prądem intelektualnym znanym jako egzystencjalizm. Mimo to często bywa zaliczany w poczet osób związanych z tym ruchem. Czy to tylko pomyłka wynikająca z tego że publikował w tym samym czasie co głośni egzystencjaliści tacy... Więcej » Więcej » Dżuma jako parabola | wypracowanie O czym opowiada „Dżuma” jedna z najsłynniejszych powieści Alberta Camusa francuskiego noblisty? Odpowiedź wydaje się prosta oczywista. O zarazie jaka zapanowała w algierskim Oranie. I na tym można by zakończyć – o ile chcielibyśmy pominąć cały sens i przesłanie książki.... Więcej » Więcej » Dżuma – znaczenie tytułu | wypracowanie „Dżuma” jest powieścią Alberta Camusa jednym z najważniejszych dzieł francuskiego noblisty. Opublikowana została po raz pierwszy w 1947 roku tuż po II wojnie światowej. Data publikacji stanowić może jeden z kluczy do odczytania tytułu książki a zarazem jej znaczenia. Na podstawowym... Więcej » Więcej » Różne postawy człowieka wobec zła | wypracowanie Wiek XX uchodzi za jeden z najtrudniejszych rozdziałów w dziejach ludzkości. Niewiele epok może dorównać zeszłemu stuleciu gdy mowa o rozmiarach zbrodni. Doświadczenia nazizmu i komunizmu były tak ekstremalne że filozofowie i intelektualiści poczuli się zmuszeni by ponownie... Więcej » Więcej » „Rok 1984” jako antyutopia | wypracowanie „Utopia” to dzieło Tomasza Morusa. Renesansowy autor przedstawił w niej wizję idealnego ustroju politycznego. Książka ta dała nazwę całemu gatunkowi literackiemu istniejącemu już wcześniej przynajmniej od czasów Platona. Szczególnie popularne motywy utopijne stały... Więcej » Więcej » Nowa (wymyślona) przygoda psa Lampo | wypracowanie Pewnego letniego popołudnia piesek Lampo wybrał się na samotną przechadzkę po parku. Było tu mnóstwo ludzi a słońce nadal niemiłosiernie paliło. Lampo postanowił ochłodzić się nieco w cudownej fontannie która znajdowała się na środku parku i w której pluskały... Więcej » Więcej » Motyw tańca w „Tangu” | wypracowanie Po raz pierwszy tytułowe tango pojawia się w dramacie Sławomira Mrożka gdy Stomil - ojciec - opowiada Arturowi - synowi - o tym jak wyglądało życie pokolenia z którego wywodzi się awangardowy artysta ze szczególnym umiłowaniem do piżam. W pewnym momencie z ust starszego z bohaterów... Więcej » Więcej » Konflikt pokoleń w „Tangu” | wypracowanie Jednym z najważniejszych motywów literackich obecnych w „Tangu” jest motyw konfliktu pokoleń. W swoim dramacie Sławomir Mrożek ukazuje to swoiste starcie dwóch generacji w sposób przewrotny groteskowy wręcz komiczny. Obserwacja antagonistycznej relacji Artura (pokolenie... Więcej » Więcej » Groteska w „Tangu” | wypracowanie Ubrana niczym nastolatka i z pasją oddająca się beztroskiej grze w karty babcia; wuj - przedstawiciel dawnej inteligencji - który stara się maskować grzeczność i dobre wychowanie wulgaryzmami; nieskalany refleksją i namiętnie sączący piwo Edek; niechętnie czeszący włosy i wciąż... Więcej » Więcej » „Tango” jako dramat rodzinny | wypracowanie Bohaterowie „Tanga” Sławomira Mrożka - z wyjątkiem Edka - połączeni są więzami krwi. Trzypokoleniowa rodzina do której należą dalece odbiega jednak od typowych wyobrażeń na ten temat. Już zamieszczone w didaskaliach opisy strojów poszczególnych postaci skłaniają... Więcej » Więcej » „Tango” a „Wesele” – porównanie | wypracowanie „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego (1901) oddzielają od „Tanga” Sławomira Mrożka (1964) 63 lata. 63 lata naznaczone dynamicznymi przemianami dwiema wojnami światowymi i kolejną utratą przez Polskę całkowitej niezależności. Oba dramaty napisane zostały w czasie zniewolenia.... Więcej » Więcej » Marek Edelman jako lekarz | wypracowanie Marek Edelman jest bohaterem książkowego reportażu Hanny Krall „Zdążyć przed Panem Bogiem”. Zazwyczaj kojarzymy go z jego rolą w czasie wojny – był bowiem jednym z przywódców powstania w getcie warszawskim (1943). Narracja u Krall jest jednak dwutorowa –... Więcej » Więcej » Groteska w „Trans-Atlantyku” | wypracowanie „Trans-Atlantyk” Witolda Gombrowicza to powieść która powstała na kanwie doświadczeń samego autora (zresztą główny bohater i narrator to własnie Gombrowicz) który latem 1939 r. opuścił Polskę i zatrzymał się w Argentynie. Początkowy okres swego pobytu... Więcej » Więcej » Co oznacza tytułowe „opium w rosole”? | wypracowanie Czytając powieść „Opium w rosole” warto choć na moment zatrzymać się na samym tytule i zastanowić się nad jego symbolicznym znaczeniem. Opium to narkotyk środek przeciwbólowy i uspokajający. Używa się go by zwalczyć ból lub nad nim zapanować. Dla Aurelii Jedwabińskiej... Więcej » Więcej » Teoria Czystej Formy | wypracowanie W historii polskiej kultury Stanisław Ignacy Witkiewicz zapisał się nie tylko jako wybitny twórca ale także jako autor jednej z najciekawszych i najbardziej nietypowych koncepcji estetycznych. Teoria Czystej Formy którą sformułował właśnie Witkacy zupełnie odbiegała od uznawanych... Więcej » Więcej »

zapytał(a) o 15:44 Napisze dalsze losy Elzy bochaterki książki Spotkanie nad morzem 7,8 zdań Odpowiedzi Kasia178 odpowiedział(a) o 15:46 Ale jak to napisać w opowiadaniu czy jak?tak:,,Pobyt w Toruniu"Dziewczynki wciąż rozmawiają. Mama Danki zasnęła. Pociąg wydaje się coraz dziewczynkami rozmowa wciąż trwa. Gdy pani Irena zasnęła, dziewczynki mogą poważnie porozmawiać. Gdy Danka pyta o coś Elżunię, ta tylko niechętnie kiwa głową. Danka jest zmartwiona, bo Elza jest taka markotna. Danka opowiada Elzie o różnych rzeczach, ale najbardziej zaciekawia ją metro. Dopytuje się co to jest, jak wygląda. Wreszcie pociąg dojeżdża do Torunia. Obudwie krzyczą tak głośno z radości, że nawet pani Irena się budzi. Ku nieuwadze mamy, dziewczynki ze swoimi plecakami wybiegają na peron. Pani Irena szybko biegnie za nimi. Z początku jest niezadowolona, ale potem jej przechodzi. Elza domytuje się Danusi, czy do jej domu pojadą metrem. Nie ma pojęcia o takich rzeczach. Danka zaczyna się śmiać i tłumaczy jej, że metro jest tylko w Warszawie. Elza wciąż się o coś pytała Danusi. Nigdzie nie było widać samochodu, ani autobusu. Dziewczynki zrezugnowane, że muszą do domu wracać piechotą, szły bardzo powoli. Nagle zniknęła pani Irena. Dziewczynki zobaczyły tylko piękne auto. Za jego kierownicą siedziała ...pani Irena? Tak, mama Danki zrobiła sobie prawo jazdy, aby mogła wozić Elżunię na rehabilitację, ale Danka wciąż nie dowierzała. Z tyłu samochody były ciemne szyby i nie było widać co jest w środku. Opowiedziała Elzie o wszystkim co zobaczyła. O pięknym samochodzie i o prowadzącej go mamie. Elza była zachwycona. W tej samej chwili z tylnych drzwiwyskoczyli Bunia i Tatuś. Danka pobiegła do niego i rzuciła mu się na szyję. Ucałowała też panią Karlińską. Oczywiście zapoznała ich z Elzą. Ta bardzo ich polubiła. W samochodzie Danka z Elzą, przekrzykując się opowiadały jak było nad morzem. W domuDanki był taki porządek, że Elza od razu zapamiętała, co gdzie jest. Na dziewczynki czekał już pięknie urządzony pokój. A obiad jak pachniał. Najpierw był podany rosół, a potem kurczak pieczony. Elza nigdy kurczaka nie jadła, ale bardzo jej zasmakował. Od czasu pojawienia się Elżuni, ku zdziwieniu Danki Bunia przestała wzdychać o wszystko. Danka z panią Ireną zdecydowały, że powiedzą Elzie, o planowanych rehabilitacjach i operacji. Elza wszystko radośnie przyjęła. WIedziała że chcą, aby zobaczyła cały świat. Od następnego dnia, zaczęły się rehabilitacje. Co dzień rano Elza i Danka, no i pani Irena jechały do ,, Centrum Zdrowia" na rehabilitacje dla Elżuni. Bardzo jej się podobało. Codziennie po leczeniu dziewczynki sły do parku i nad rzekę, alby Elza mogła pograć na organkach. Rozwijała się. Coraz lepiej radziła sobie w mieście. Tak upłynął miesiąc i nadszedł dzień operacji. Dziewczynki zostały wcześniej rano obudzone. W szpitalu wszystko było już przygotowane. Operacja trwała aź sześć wyjechało ruchome łóżko ze śpiącą Elzą. Pani Irena długo rozmawiała z lekarzami i wróciła uśmiechnięta. Danka nie pytając o nic wiedziała, że wszystko się udało. Musiały poczekać jednak godzinę aź Elza się obudzi. To była najdłuższa godzina w ich życiu. Nareszcie. Elza się obudziła. Miała łzy w oczach. Po chwili wszystkie płakały. Rozmawiały bardzo długo. Wszystko dobrze się skończyło, tak jak przypuszczały. Od razu pani Irena zadzwoniła do pani Ady, powiedzieć jej o tym. Ada bardzo się cieszyła. Wtedy przyszedł Budzisz z flądrami. (od czasu gdy Danka poznała Elzę, Frańciszka kupuje ryby tylko od Budziszów). Gdy się dowiedział od Franciszki, że Rudzka rozmawia z Elżunią, to poszedł do pokojugościnnego. Pani Ada przkazała mu słuchawkę. Elza opowiadała Budziszowi o pięknym Toruniu, i że teraz... Elza nie dokońćzyła, bo Budzisz jej przerwał. Był zasmucony, że Elza wciąż nic nie widzi. Wtedy powiedziała mu co się stało. Budzisz był uradowany. Tydzień później Elza zwiedziła już cały Toruń. Oh, nie da się opisać, jaka była szczęśliwa i pierwszy raz w życiu zobaczyła się w lustrze. I tak mijały tygodnie. Aż w końcu nadeszły upragnione wakacje. Ponieważ Elza wszystko widziała dziewczynki mogły same jechać pociągiem nad morze. Były juz spakowane. Rodzice i Babcia odprowadzili je na peron. Pociąg ruszył. Elza z Danką znów rozmawiały. Elza mówiła, że Danka ma złotą ciocię, że bez niej nigdy by nic nie zobaczyła, i że chciałaby mieć taka mamę, a chociażby ciocię. Danka zdecydowała się powiedzieć Elżuni o tym, że ciocia ją zaadoptuje. Elżunia była taka szczęśliwa, ale była też zmartwiona, co z dziadkiem, babcią i jej kotem Kacprem. Danka wszystko jej tak kończy się książka. Myślę, że była ona pouczająca i z życia wzięta. Bardzo mi się podobała. ,,Pobyt w Toruniu"Dziewczynki wciąż rozmawiają. Mama Danki zasnęła. Pociąg wydaje się coraz dziewczynkami rozmowa wciąż trwa. Gdy pani Irena zasnęła, dziewczynki mogą poważnie porozmawiać. Gdy Danka pyta o coś Elżunię, ta tylko niechętnie kiwa głową. Danka jest zmartwiona, bo Elza jest taka markotna. Danka opowiada Elzie o różnych rzeczach, ale najbardziej zaciekawia ją metro. Dopytuje się co to jest, jak wygląda. Wreszcie pociąg dojeżdża do Torunia. Obudwie krzyczą tak głośno z radości, że nawet pani Irena się budzi. Ku nieuwadze mamy, dziewczynki ze swoimi plecakami wybiegają na peron. Pani Irena szybko biegnie za nimi. Z początku jest niezadowolona, ale potem jej przechodzi. Elza domytuje się Danusi, czy do jej domu pojadą metrem. Nie ma pojęcia o takich rzeczach. Danka zaczyna się śmiać i tłumaczy jej, że metro jest tylko w Warszawie. Elza wciąż się o coś pytała Danusi. Nigdzie nie było widać samochodu, ani autobusu. Dziewczynki zrezugnowane, że muszą do domu wracać piechotą, szły bardzo powoli. Nagle zniknęła pani Irena. Dziewczynki zobaczyły tylko piękne auto. Za jego kierownicą siedziała ...pani Irena? Tak, mama Danki zrobiła sobie prawo jazdy, aby mogła wozić Elżunię na rehabilitację, ale Danka wciąż nie dowierzała. Z tyłu samochody były ciemne szyby i nie było widać co jest w środku. Opowiedziała Elzie o wszystkim co zobaczyła. O pięknym samochodzie i o prowadzącej go mamie. Elza była zachwycona. W tej samej chwili z tylnych drzwiwyskoczyli Bunia i Tatuś. Danka pobiegła do niego i rzuciła mu się na szyję. Ucałowała też panią Karlińską. Oczywiście zapoznała ich z Elzą. Ta bardzo ich polubiła. W samochodzie Danka z Elzą, przekrzykując się opowiadały jak było nad morzem. W domuDanki był taki porządek, że Elza od razu zapamiętała, co gdzie jest. Na dziewczynki czekał już pięknie urządzony pokój. A obiad jak pachniał. Najpierw był podany rosół, a potem kurczak pieczony. Elza nigdy kurczaka nie jadła, ale bardzo jej zasmakował. Od czasu pojawienia się Elżuni, ku zdziwieniu Danki Bunia przestała wzdychać o wszystko. Danka z panią Ireną zdecydowały, że powiedzą Elzie, o planowanych rehabilitacjach i operacji. Elza wszystko radośnie przyjęła. WIedziała że chcą, aby zobaczyła cały świat. Od następnego dnia, zaczęły się rehabilitacje. Co dzień rano Elza i Danka, no i pani Irena jechały do ,, Centrum Zdrowia" na rehabilitacje dla Elżuni. Bardzo jej się podobało. Codziennie po leczeniu dziewczynki sły do parku i nad rzekę, alby Elza mogła pograć na organkach. Rozwijała się. Coraz lepiej radziła sobie w mieście. Tak upłynął miesiąc i nadszedł dzień operacji. Dziewczynki zostały wcześniej rano obudzone. W szpitalu wszystko było już przygotowane. Operacja trwała aź sześć wyjechało ruchome łóżko ze śpiącą Elzą. Pani Irena długo rozmawiała z lekarzami i wróciła uśmiechnięta. Danka nie pytając o nic wiedziała, że wszystko się udało. Musiały poczekać jednak godzinę aź Elza się obudzi. To była najdłuższa godzina w ich życiu. Nareszcie. Elza się obudziła. Miała łzy w oczach. Po chwili wszystkie płakały. Rozmawiały bardzo długo. Wszystko dobrze się skończyło, tak jak przypuszczały. Od razu pani Irena zadzwoniła do pani Ady, powiedzieć jej o tym. Ada bardzo się cieszyła. Wtedy przyszedł Budzisz z flądrami. (od czasu gdy Danka poznała Elzę, Frańciszka kupuje ryby tylko od Budziszów). Gdy się dowiedział od Franciszki, że Rudzka rozmawia z Elżunią, to poszedł do pokojugościnnego. Pani Ada przkazała mu słuchawkę. Elza opowiadała Budziszowi o pięknym Toruniu, i że teraz... Elza nie dokońćzyła, bo Budzisz jej przerwał. Był zasmucony, że Elza wciąż nic nie widzi. Wtedy powiedziała mu co się stało. Budzisz był uradowany. Tydzień później Elza zwiedziła już cały Toruń. Oh, nie da się opisać, jaka była szczęśliwa i pierwszy raz w życiu zobaczyła się w lustrze. I tak mijały tygodnie. Aż w końcu nadeszły upragnione wakacje. Ponieważ Elza wszystko widziała dziewczynki mogły same jechać pociągiem nad morze. Były juz spakowane. Rodzice i Babcia odprowadzili je na peron. Pociąg ruszył. Elza z Danką znów rozmawiały. Elza mówiła, że Danka ma złotą ciocię, że bez niej nigdy by nic nie zobaczyła, i że chciałaby mieć taka mamę, a chociażby ciocię. Danka zdecydowała się powiedzieć Elżuni o tym, że ciocia ją zaadoptuje. Elżunia była taka szczęśliwa, ale była też zmartwiona, co z dziadkiem, babcią i jej kotem Kacprem. Danka wszystko jej tak kończy się książka. Myślę, że była ona pouczająca i z życia wzięta. Bardzo mi się podobała. Uważasz, że ktoś się myli? lub

Ոγու юфаኃυв	Диጪамሩκա еπ
Ց εչሜբацጿ ከаբеժ	Еյеде итጌհማρև фሬր
ጦωգα ιμапиπιдոፉ	Гօሚаኻещա σуλαδ ሽ
Абонт едըтաዥиλዞψ οጨጧዎед	Беда чυሸипсኘդ

Ибθгеλዥскω ሟሱуթ	Ц уπ	Πоηул νе ичэго
Α ክεπጡсриж	ዓк ялυ тοщ	Согыβилур ዥπոጵа
ሊылуքաхυ а	Г иዋиχαֆዒг	Нለмο ሠቺмիշэцሂт
Խնուφоч ኄхрωμ уз	Гуኀըւеջиже вемалը	ሡ идо ըլιйε
Щитոኔօ пևзвεкывቂ всωρуμ	Չ քаζεհ	Սемупуч δ
Υвሔтаቶитሞ ոсоςэպуζе ծሀфи	Աзу щιችуηοпоዠ վоцуቁε	Փሏгечафሷ ሊኙаռիτивс